Partnerstvo sa porodicom: tri paradigme, dva modela, jedna ili više stvarnosti

Autorka: Dragana Pavlović Breneselović, 2014.

Kompleksno pitanje odnosa porodice i javnog vaspitanja sagledava se u radu kroz tri paradigme ovih odnosa: paradigmu paralelnih sistema, paradigmu dopune i paradigmu podrške. 

U okviru paradigme podrške elaboriraju se polazišno-utilitarističko određenje partnerstva i iz njega sledstveni operativni model, zasnovan na identifikovanju zajedničkih interesa i definisanju područja zajedničkog učešća i supstancijalni pristup iz kojeg sledi model partnerstva zasnovan na razvijanju kvaliteta odnosa kroz izgradnju jednakosti, poverenja i razmene kao uzajamne podrške. 

Razumevanje različitih paradigmi odnosa porodice i škole i vrtića i različitih modela partnerstva, osnov su za kritičko preispitivanje uloge pedagoga u razvijanju partnerstva sa porodicom. Ova uloga nije primarno korektivna, kroz savetovanje, edukaciju, informisanje i razvijanje oblika uključivanja roditelja, već se ogleda u osvešćivanju i razumevanju paradigme iz koje nastupamo i u okviru koje delujemo i razumevanju pozicije drugog, kao i u razvijanju mehanizama kojima se gradi poverenje i razmena sa porodicom.

Preuzmite rad Partnerstvo sa porodicom: tri paradigme, dva modela, jedna ili više stvarnosti (pdf, 0,6 MB)